Μονόλογος / μονόπρακτο
Φίλιππος Τλήμων
Το σενάριο διατίθεται δωρεάν για εκπαιδευτική χρήση. |
Σχόλιο: Ο 1 και η 2 είναι η ενήλικη και η παιδική πλευρά αντίστοιχα, του ίδιου ατόμου. Η συνομιλία μεταξύ τους διαδραματίζεται στο κεφάλι του.
1 (άνδρας)
Αντικειμενικά Στοιχεία:
Σε όλη την διάρκεια του έργου είναι σωματικά στιβαρός, εκτός από την στιγμή που αλλάζει θέση, την στιγμή που προκαλεί την 2 να πάει σε ψυχολόγο, την στιγμή που της δίνει λευκή κόλλα και την στιγμή που σηκώνεται από τη θέση του, για να την αποχαιρετίσει.
Ο τόνος της φωνής του είναι σταθερός.
Μπορεί να δημιουργεί και το κάνει.
Στην αρχή είναι εστιασμένος στο έργο του.
Στην συνέχεια, κατανοώντας την παράνοια της 2, της δίνει όλη του την προσοχή.
Μπορεί να ακολουθήσει την 2 στην παράνοιά της.
Μπορεί να βγει από την παράνοια όποτε αυτός θελήσει.
Όταν βλέπει πως η 2 δε θέλει να βγει από την παράνοιά της, επιστρέφει στο έργο του.
Ξαναδίνει στην 2 όλη του την ενέργεια, όταν καταλαβαίνει πως εκείνη δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό της.
Ξαφνιάζεται όταν η 2 απομακρύνεται, όμως δεν την ακολουθεί και παραμένει σταθερός στον χώρο.
Ψυχική Δομή:
Η μαμά του τον αποδεχόταν και τον φρόντιζε με αγάπη.
Όταν ο 1 ήταν έμβρυο και νεογέννητο, ο μπαμπάς του ήταν στηρικτικός και κάλυπτε τις ανάγκες της συζύγου του (μαμά του 1).
Επίσης, ο μπαμπάς του τον στήριξε σε όλη την παιδική του ηλικία.
Οι γονείς του είχαν μεταξύ τους μια σχέση αποδοχής και αγάπης και η κύησή του ήταν αποτέλεσμα ερωτικής συνεύρεσης με συναισθηματικό υπόβαθρο την αγάπη.
Βίωνε διαχρονικά αποδοχή και αγάπη ως έμβρυο, ως νεογέννητο και ως παιδί.
Οι γονείς του τον αποδέχονταν και τον αγαπούσαν ως ύπαρξη, σέβονταν τις ανάγκες του και του επέτρεπαν να εκφράζεται ελεύθερα.
Συναισθηματικό Σενάριο:
Δεν έχει ανάγκη να αποδείξει ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι.
Αποδέχεται και αγαπάει το οποιοδήποτε αντικείμενο (άνθρωπο ή δημιούργημα) για αυτό ακριβώς που είναι.
Εκδηλώνει την αγάπη και το ενδιαφέρον του ακόμα και όταν γνωρίζει ότι αυτά θα απορριφθούν.
Όταν τον απορρίπτουν εξακολουθεί να εκφράζει αγάπη και ενδιαφέρον, χωρίς να γίνεται παρεμβατικός.
Έχει εστιασμένη δημιουργικότητα.
Έχει ενήλικη συναισθηματική αυτάρκεια.
Αγαπά και φροντίζει το οποιοδήποτε δημιούργημά του.
Επιθυμεί σταθερά να ολοκληρώνει το οποιοδήποτε δημιούργημά του, έστω και αν αντιμετωπίζει δυσκολίες.
Είναι σταθερός απέναντι στις συναισθηματικές/παράλογες διακυμάνσεις του οποιουδήποτε αντικειμένου.
Πατάει ενήλικα και σταθερά, πάντα σε επαφή με την πραγματική πραγματικότητα, βιώνοντας όλα τα συναισθήματα.
Αντέχει να μπαίνει στην παράνοια του οποιουδήποτε αντικειμένου, γιατί δε φοβάται ότι η παράνοια θα τον αφομοιώσει.
Σε όλη την διάρκεια του έργου είναι σωματικά στιβαρός, εκτός από την στιγμή που αλλάζει θέση, την στιγμή που προκαλεί την 2 να πάει σε ψυχολόγο, την στιγμή που της δίνει λευκή κόλλα και την στιγμή που σηκώνεται από τη θέση του, για να την αποχαιρετίσει.
Ο τόνος της φωνής του είναι σταθερός.
Μπορεί να δημιουργεί και το κάνει.
Στην αρχή είναι εστιασμένος στο έργο του.
Στην συνέχεια, κατανοώντας την παράνοια της 2, της δίνει όλη του την προσοχή.
Μπορεί να ακολουθήσει την 2 στην παράνοιά της.
Μπορεί να βγει από την παράνοια όποτε αυτός θελήσει.
Όταν βλέπει πως η 2 δε θέλει να βγει από την παράνοιά της, επιστρέφει στο έργο του.
Ξαναδίνει στην 2 όλη του την ενέργεια, όταν καταλαβαίνει πως εκείνη δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό της.
Ξαφνιάζεται όταν η 2 απομακρύνεται, όμως δεν την ακολουθεί και παραμένει σταθερός στον χώρο.
Ψυχική Δομή:
Η μαμά του τον αποδεχόταν και τον φρόντιζε με αγάπη.
Όταν ο 1 ήταν έμβρυο και νεογέννητο, ο μπαμπάς του ήταν στηρικτικός και κάλυπτε τις ανάγκες της συζύγου του (μαμά του 1).
Επίσης, ο μπαμπάς του τον στήριξε σε όλη την παιδική του ηλικία.
Οι γονείς του είχαν μεταξύ τους μια σχέση αποδοχής και αγάπης και η κύησή του ήταν αποτέλεσμα ερωτικής συνεύρεσης με συναισθηματικό υπόβαθρο την αγάπη.
Βίωνε διαχρονικά αποδοχή και αγάπη ως έμβρυο, ως νεογέννητο και ως παιδί.
Οι γονείς του τον αποδέχονταν και τον αγαπούσαν ως ύπαρξη, σέβονταν τις ανάγκες του και του επέτρεπαν να εκφράζεται ελεύθερα.
Συναισθηματικό Σενάριο:
Δεν έχει ανάγκη να αποδείξει ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι.
Αποδέχεται και αγαπάει το οποιοδήποτε αντικείμενο (άνθρωπο ή δημιούργημα) για αυτό ακριβώς που είναι.
Εκδηλώνει την αγάπη και το ενδιαφέρον του ακόμα και όταν γνωρίζει ότι αυτά θα απορριφθούν.
Όταν τον απορρίπτουν εξακολουθεί να εκφράζει αγάπη και ενδιαφέρον, χωρίς να γίνεται παρεμβατικός.
Έχει εστιασμένη δημιουργικότητα.
Έχει ενήλικη συναισθηματική αυτάρκεια.
Αγαπά και φροντίζει το οποιοδήποτε δημιούργημά του.
Επιθυμεί σταθερά να ολοκληρώνει το οποιοδήποτε δημιούργημά του, έστω και αν αντιμετωπίζει δυσκολίες.
Είναι σταθερός απέναντι στις συναισθηματικές/παράλογες διακυμάνσεις του οποιουδήποτε αντικειμένου.
Πατάει ενήλικα και σταθερά, πάντα σε επαφή με την πραγματική πραγματικότητα, βιώνοντας όλα τα συναισθήματα.
Αντέχει να μπαίνει στην παράνοια του οποιουδήποτε αντικειμένου, γιατί δε φοβάται ότι η παράνοια θα τον αφομοιώσει.
2 (γυναίκα)
Αντικειμενικά Στοιχεία:
Νιώθει πως κανείς δεν την καταλαβαίνει.
Πιστεύει πως κανείς δεν είναι ικανός για να επικοινωνήσει μαζί της.
Νιώθει πως είναι γίγαντας.
Δεν μπορεί να μείνει στάσιμη σε μία θέση στο δωμάτιο, εκτός από όταν βουλιάζει στο ανούσιο.
Απορρίπτει τους ψυχολόγους.
Είναι συνεχώς μέσα στην παράνοια.
Τις αρέσει να κάνει χαοτικές συζητήσεις.
Είναι ανήμπορη να δημιουργήσει.
Δικαιολογεί την ανημποριά της με παρανοϊκά επιχειρήματα: φταίει η μικρή φόρμα για την απραγία της.
Θεωρεί πως η μικρή φόρμα είναι ξεπερασμένη, ανεπίκαιρη, ανούσια και την βασανίζει.
Θεωρεί πως πρέπει να δημιουργήσει κάτι πιο οικουμενικό από τα συναισθήματά της, τα οποία προβάλλει η μικρή φόρμα.
Θεωρεί την μεγάλη φόρμα επίκαιρη.
Δεν μπορεί να δημιουργήσει στην μεγάλη φόρμα, γιατί δεν μπορεί να εστιάσει σε κάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτό την βασανίζει.
Είναι συναισθηματικά ανίκανη να ζητήσει πραγματική βοήθεια από τον 1.
Κάθε φορά που ο 1 της προσφέρει μία λύση στο πρόβλημά της, εκείνη του θυμώνει και του επιτίθεται, τόσο σωματικά όσο και λεκτικά (απόρριψη).
Δείχνει να θέλει να απομακρυνθεί από τον 1, όταν όμως αυτός υπονοεί πως θα φύγει, εκείνη δεν το αντέχει.
Όταν ο 1 της δίνει το απόλυτο ενδιαφέρον του, αυτή το απορρίπτει, απορρίπτει και τον ίδιο και φεύγει.
Ψυχική Δομή:
Η μαμά της ήταν απορριπτική και επειδή δεν ήξερε τι ήθελε στη ζωή της, όταν συνειδητοποίησε ότι είναι έγκυος στην 2, ένιωσε πως εγκλωβίζεται σε μια ζωή, που δεν ήξερε πού την πηγαίνει.
Η μαμά της ένιωθε θυμό/μίσος προς τον σύζυγό της (μπαμπάς 2), επειδή ένιωθε ότι την εγκλώβιζε σε μια ζωή αηδιαστική, με αποτέλεσμα να αποσύρεται στο ανούσιο.
Η μαμά της ένιωθε θυμό/μίσος και προς την ίδια την 2, όταν ήταν έμβρυο, γιατί ως παιδί του εγκλωβιστή της, την εγκλώβιζε ακόμα περισσότερο στην αηδιαστική ζωή της.
Η 2 είχε φόβο θανάτου ως έμβρυο και ως νεογέννητο.
Ο μπαμπάς της ένιωθε θυμό/μίσος για την σύζυγό του (μαμά 2), επειδή ένιωθε ότι τον εγκλωβίζει σε κάτι μικρότερο από την αξία του, η οποία είναι μεγαλομανιακή και όχι πραγματική.
Ο μπαμπάς της αδιαφορούσε για τις ανάγκες της συζύγου του κατά την διάρκεια της κύησης, για την ίδια την κύηση, αλλά και για την 2 ως έμβρυο, ως νεογέννητο και ως παιδί.
Ο πόνος του τραύματος της 2 οφείλεται στην απόρριψη που δέχτηκε από τους γονείς της ως έμβρυο, ως νεογέννητο και ως παιδί.
Βιώνει τον πόνο του τραύματός της με απελπισία και απόγνωση.
Η δυναμική της σχέσης της μαμάς της με τον μπαμπά της είναι αυτή του εγκλωβιστή-εγκλωβιζόμενου. Ο εγκλωβιζόμενος νιώθει θυμό/μίσος προς τον εγκλωβιστή. Υπάρχει τάση για απεγκλωβισμό, η οποία όμως πάντα αποτυγχάνει. Επίσης, υπάρχει αηδία και απελπισία λόγω της παραμονής και των δύο στη σχέση αυτή. Οι ρόλοι παίζονται πάντα αμφίδρομα.
Συναισθηματικό Σενάριο:
Έχει μεγάλη ανάγκη για αποδοχή, γιατί η αποδοχή είναι συνδεδεμένη με την ίδια την επιβίωση.
Η αποδοχή βγαίνει με μεγαλομανιακό τρόπο, ο οποίος οδηγεί πάντα στην απόρριψη.
Τις περισσότερες φορές δεν έχει τις ικανότητες να επιτύχει και βιώνει ότι κάποιος εγκλωβίζει το ταλέντο της, το οποίο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Τα μεγαλομανιακά στοιχεία με τα οποία προσπαθεί να πετύχει την αποδοχή, είναι το χάος και η παράνοια.
Διακατέχεται από φόβο θανάτου κάθε φορά που απορρίπτεται το μεγαλομανιακό της σχέδιο, δηλαδή παλινδρομεί στην απόρριψη της μαμάς και του μπαμπά.
Νιώθει εγκλωβισμένη ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι, ή οδηγείται σε καταστάσεις εγκλωβισμού ασυνείδητα.
Νιώθει θυμό/μίσος προς τον εγκλωβιστή, είτε είναι πραγματικός, είτε φανταστικός.
Στο σήμερα θυμώνει κάθε φορά που νιώθει εγκλωβισμό, είτε είναι πραγματικός, είτε όχι.
Στο σήμερα θυμώνει και απορρίπτει (επικρίνει) κάθε έναν που της δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον, γιατί την πονάει με το να της δείχνει τι δεν πήρε από τους γονείς της.
Νιώθει πως κανείς δεν την καταλαβαίνει.
Πιστεύει πως κανείς δεν είναι ικανός για να επικοινωνήσει μαζί της.
Νιώθει πως είναι γίγαντας.
Δεν μπορεί να μείνει στάσιμη σε μία θέση στο δωμάτιο, εκτός από όταν βουλιάζει στο ανούσιο.
Απορρίπτει τους ψυχολόγους.
Είναι συνεχώς μέσα στην παράνοια.
Τις αρέσει να κάνει χαοτικές συζητήσεις.
Είναι ανήμπορη να δημιουργήσει.
Δικαιολογεί την ανημποριά της με παρανοϊκά επιχειρήματα: φταίει η μικρή φόρμα για την απραγία της.
Θεωρεί πως η μικρή φόρμα είναι ξεπερασμένη, ανεπίκαιρη, ανούσια και την βασανίζει.
Θεωρεί πως πρέπει να δημιουργήσει κάτι πιο οικουμενικό από τα συναισθήματά της, τα οποία προβάλλει η μικρή φόρμα.
Θεωρεί την μεγάλη φόρμα επίκαιρη.
Δεν μπορεί να δημιουργήσει στην μεγάλη φόρμα, γιατί δεν μπορεί να εστιάσει σε κάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτό την βασανίζει.
Είναι συναισθηματικά ανίκανη να ζητήσει πραγματική βοήθεια από τον 1.
Κάθε φορά που ο 1 της προσφέρει μία λύση στο πρόβλημά της, εκείνη του θυμώνει και του επιτίθεται, τόσο σωματικά όσο και λεκτικά (απόρριψη).
Δείχνει να θέλει να απομακρυνθεί από τον 1, όταν όμως αυτός υπονοεί πως θα φύγει, εκείνη δεν το αντέχει.
Όταν ο 1 της δίνει το απόλυτο ενδιαφέρον του, αυτή το απορρίπτει, απορρίπτει και τον ίδιο και φεύγει.
Ψυχική Δομή:
Η μαμά της ήταν απορριπτική και επειδή δεν ήξερε τι ήθελε στη ζωή της, όταν συνειδητοποίησε ότι είναι έγκυος στην 2, ένιωσε πως εγκλωβίζεται σε μια ζωή, που δεν ήξερε πού την πηγαίνει.
Η μαμά της ένιωθε θυμό/μίσος προς τον σύζυγό της (μπαμπάς 2), επειδή ένιωθε ότι την εγκλώβιζε σε μια ζωή αηδιαστική, με αποτέλεσμα να αποσύρεται στο ανούσιο.
Η μαμά της ένιωθε θυμό/μίσος και προς την ίδια την 2, όταν ήταν έμβρυο, γιατί ως παιδί του εγκλωβιστή της, την εγκλώβιζε ακόμα περισσότερο στην αηδιαστική ζωή της.
Η 2 είχε φόβο θανάτου ως έμβρυο και ως νεογέννητο.
Ο μπαμπάς της ένιωθε θυμό/μίσος για την σύζυγό του (μαμά 2), επειδή ένιωθε ότι τον εγκλωβίζει σε κάτι μικρότερο από την αξία του, η οποία είναι μεγαλομανιακή και όχι πραγματική.
Ο μπαμπάς της αδιαφορούσε για τις ανάγκες της συζύγου του κατά την διάρκεια της κύησης, για την ίδια την κύηση, αλλά και για την 2 ως έμβρυο, ως νεογέννητο και ως παιδί.
Ο πόνος του τραύματος της 2 οφείλεται στην απόρριψη που δέχτηκε από τους γονείς της ως έμβρυο, ως νεογέννητο και ως παιδί.
Βιώνει τον πόνο του τραύματός της με απελπισία και απόγνωση.
Η δυναμική της σχέσης της μαμάς της με τον μπαμπά της είναι αυτή του εγκλωβιστή-εγκλωβιζόμενου. Ο εγκλωβιζόμενος νιώθει θυμό/μίσος προς τον εγκλωβιστή. Υπάρχει τάση για απεγκλωβισμό, η οποία όμως πάντα αποτυγχάνει. Επίσης, υπάρχει αηδία και απελπισία λόγω της παραμονής και των δύο στη σχέση αυτή. Οι ρόλοι παίζονται πάντα αμφίδρομα.
Συναισθηματικό Σενάριο:
Έχει μεγάλη ανάγκη για αποδοχή, γιατί η αποδοχή είναι συνδεδεμένη με την ίδια την επιβίωση.
Η αποδοχή βγαίνει με μεγαλομανιακό τρόπο, ο οποίος οδηγεί πάντα στην απόρριψη.
Τις περισσότερες φορές δεν έχει τις ικανότητες να επιτύχει και βιώνει ότι κάποιος εγκλωβίζει το ταλέντο της, το οποίο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Τα μεγαλομανιακά στοιχεία με τα οποία προσπαθεί να πετύχει την αποδοχή, είναι το χάος και η παράνοια.
Διακατέχεται από φόβο θανάτου κάθε φορά που απορρίπτεται το μεγαλομανιακό της σχέδιο, δηλαδή παλινδρομεί στην απόρριψη της μαμάς και του μπαμπά.
Νιώθει εγκλωβισμένη ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι, ή οδηγείται σε καταστάσεις εγκλωβισμού ασυνείδητα.
Νιώθει θυμό/μίσος προς τον εγκλωβιστή, είτε είναι πραγματικός, είτε φανταστικός.
Στο σήμερα θυμώνει κάθε φορά που νιώθει εγκλωβισμό, είτε είναι πραγματικός, είτε όχι.
Στο σήμερα θυμώνει και απορρίπτει (επικρίνει) κάθε έναν που της δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον, γιατί την πονάει με το να της δείχνει τι δεν πήρε από τους γονείς της.
Θεατρολογική Επεξεργασία: Φίλιππος Τλήμων
Ψυχοθεατρολογική Ανάλυσις: Φίλιππος Τλήμων/Πάνος Μαβιτζής
Ψυχοθεατρολογική Ανάλυσις: Φίλιππος Τλήμων/Πάνος Μαβιτζής