Μονόλογος / μονόπρακτο
Φίλιππος Τλήμων
Περίληψη Έργου
Ο 1 (άνδρας) και η 2 (γυναίκα) βρίσκονται στον ίδιο χώρο.
Η 2 προσπαθεί να δημιουργήσει, αλλά δεν μπορεί.
Ο 1 δημιουργεί.
Η 2 παρατάει την προσπάθεια και αρχίζει να γκρινιάζει στον 1, για την ανημποριά της.
Ο 1 αρχικά δεν της δίνει μεγάλη σημασία, όμως όταν η 2 μπαίνει στην παράνοια, ο 1 αφήνει παράμερα την δημιουργία του και της δίνει όλη του την προσοχή.
Από την θέση του απόλυτου ενδιαφέροντος, ο 1 παραινεί την 2 να βγει από την παράνοια.
Η 2 όμως, θυμώνει πάρα πολύ με τον 1 και μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην παράνοια.
Ο 1 μένει σταθερός στη θέση του και ακολουθεί την 2 στους παρανοϊκούς συλλογισμούς της.
Η 2 επιθυμεί να δημιουργήσει κάτι το μεγαλειώδες.
Ο 1 της προτείνει να γράψει ένα ποίημα, κάτι το οποίο η 2 έχει ξανά κάνει στο παρελθόν.
Η 2 ομολογεί, πως η μικρή φόρμα την βασανίζει.
Για να δικαιολογήσει την απραγία της, προσπαθεί να απαξιώσει την μικρή φόρμα, αναδεικνύοντας την αξία μόνο της μεγάλης.
Ο 1 διαισθάνεται ότι η 2 βρίσκεται στο χάος και της προτείνει να πάει σε κάποιον ψυχολόγο.
Η 2 θυμώνει περισσότερο με αυτήν την πρόταση και εγκλωβίζεται ακόμη περισσότερο στην απραγία της.
Σε μια απέλπιδα προσπάθεια για ν' απεγκλωβιστεί, μπαίνει ξανά σε απαξιωτικούς ισχυρισμούς για την μικρή φόρμα.
Ο 1 της προτείνει το προφανές, δηλαδή να δημιουργήσει στην μεγάλη φόρμα, μιας και η μικρή φόρμα δεν έχει αξία, όπως εκείνη ισχυρίζεται.
Η 2 δεν αντέχει την λύση που της προτείνει ο 1, ο θυμός της μεγαλώνει και του επιτίθεται, τόσο σωματικά όσο και λεκτικά.
Ο 1 αντιμετωπίζει την επίθεση της γυναίκας, μένοντας ακίνητος.
Η 2 με αυτήν την στάση του 1, βουλιάζει ξανά στο ανούσιό της.
Ο 1 βλέπει την απόσυρση της 2 και επιστρέφει στην δημιουργία του, χωρίς όμως να κουνηθεί από τη θέση του.
Η 2 ανήμπορη να δημιουργήσει κάτι, ανήμπορη και να ζητήσει βοήθεια, προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του 1, με το να κινείται γύρω του, ενώ αυτός δημιουργεί.
Ο 1 καταλαβαίνει πως η 2 είναι ανίκανη να ζητήσει βοήθεια και την προτρέπει ο ίδιος, να του μιλήσει.
Η 2 ομολογεί το πραγματικό της πρόβλημα: την βασανίζει η μεγάλη φόρμα και όχι η μικρή, γιατί δεν μπορεί να συγκεντρώσει τη σκέψη της σε ένα πράγμα για πολύ ώρα. Δεν μπορεί να εστιάσει, “το μυαλό της τρέχει, χάνεται”.
Ο 1 προτρέπει την 2 να αφήσει τις παρανοϊκές δικαιολογίες και απλά να δημιουργήσει ό,τι θέλει.
Στην συνέχεια, της δίνει λευκή σελίδα και στυλό, για να βγει από την απραγία της.
Εκείνη όμως, απορρίπτει το απόλυτο ενδιαφέρον του για αυτήν και αποφασίζει να αποσυρθεί (πηγαίνει για ύπνο).
Ο 1 αν και αρχικά ξαφνιάζεται, στο τέλος αποδέχεται την απομάκρυνση της 2.
Η 2 φεύγει.
Ο 1 μένει σταθερός στον χώρο.
Η 2 προσπαθεί να δημιουργήσει, αλλά δεν μπορεί.
Ο 1 δημιουργεί.
Η 2 παρατάει την προσπάθεια και αρχίζει να γκρινιάζει στον 1, για την ανημποριά της.
Ο 1 αρχικά δεν της δίνει μεγάλη σημασία, όμως όταν η 2 μπαίνει στην παράνοια, ο 1 αφήνει παράμερα την δημιουργία του και της δίνει όλη του την προσοχή.
Από την θέση του απόλυτου ενδιαφέροντος, ο 1 παραινεί την 2 να βγει από την παράνοια.
Η 2 όμως, θυμώνει πάρα πολύ με τον 1 και μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην παράνοια.
Ο 1 μένει σταθερός στη θέση του και ακολουθεί την 2 στους παρανοϊκούς συλλογισμούς της.
Η 2 επιθυμεί να δημιουργήσει κάτι το μεγαλειώδες.
Ο 1 της προτείνει να γράψει ένα ποίημα, κάτι το οποίο η 2 έχει ξανά κάνει στο παρελθόν.
Η 2 ομολογεί, πως η μικρή φόρμα την βασανίζει.
Για να δικαιολογήσει την απραγία της, προσπαθεί να απαξιώσει την μικρή φόρμα, αναδεικνύοντας την αξία μόνο της μεγάλης.
Ο 1 διαισθάνεται ότι η 2 βρίσκεται στο χάος και της προτείνει να πάει σε κάποιον ψυχολόγο.
Η 2 θυμώνει περισσότερο με αυτήν την πρόταση και εγκλωβίζεται ακόμη περισσότερο στην απραγία της.
Σε μια απέλπιδα προσπάθεια για ν' απεγκλωβιστεί, μπαίνει ξανά σε απαξιωτικούς ισχυρισμούς για την μικρή φόρμα.
Ο 1 της προτείνει το προφανές, δηλαδή να δημιουργήσει στην μεγάλη φόρμα, μιας και η μικρή φόρμα δεν έχει αξία, όπως εκείνη ισχυρίζεται.
Η 2 δεν αντέχει την λύση που της προτείνει ο 1, ο θυμός της μεγαλώνει και του επιτίθεται, τόσο σωματικά όσο και λεκτικά.
Ο 1 αντιμετωπίζει την επίθεση της γυναίκας, μένοντας ακίνητος.
Η 2 με αυτήν την στάση του 1, βουλιάζει ξανά στο ανούσιό της.
Ο 1 βλέπει την απόσυρση της 2 και επιστρέφει στην δημιουργία του, χωρίς όμως να κουνηθεί από τη θέση του.
Η 2 ανήμπορη να δημιουργήσει κάτι, ανήμπορη και να ζητήσει βοήθεια, προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του 1, με το να κινείται γύρω του, ενώ αυτός δημιουργεί.
Ο 1 καταλαβαίνει πως η 2 είναι ανίκανη να ζητήσει βοήθεια και την προτρέπει ο ίδιος, να του μιλήσει.
Η 2 ομολογεί το πραγματικό της πρόβλημα: την βασανίζει η μεγάλη φόρμα και όχι η μικρή, γιατί δεν μπορεί να συγκεντρώσει τη σκέψη της σε ένα πράγμα για πολύ ώρα. Δεν μπορεί να εστιάσει, “το μυαλό της τρέχει, χάνεται”.
Ο 1 προτρέπει την 2 να αφήσει τις παρανοϊκές δικαιολογίες και απλά να δημιουργήσει ό,τι θέλει.
Στην συνέχεια, της δίνει λευκή σελίδα και στυλό, για να βγει από την απραγία της.
Εκείνη όμως, απορρίπτει το απόλυτο ενδιαφέρον του για αυτήν και αποφασίζει να αποσυρθεί (πηγαίνει για ύπνο).
Ο 1 αν και αρχικά ξαφνιάζεται, στο τέλος αποδέχεται την απομάκρυνση της 2.
Η 2 φεύγει.
Ο 1 μένει σταθερός στον χώρο.
Θεατρολογική Επεξεργασία: Φίλιππος Τλήμων
Ψυχοθεατρολογική Ανάλυσις: Φίλιππος Τλήμων/Πάνος Μαβιτζής
Ψυχοθεατρολογική Ανάλυσις: Φίλιππος Τλήμων/Πάνος Μαβιτζής