Τα τελευταία φεγγάρια / Le ultime lune
Furio Bordon
‘Άνδρας/Σύζυγος’
Αντικειμενικά Στοιχεία:
Πολύ ηλικιωμένος.
Όταν ήταν μικρός, ο πατέρας του τον πήγαινε στον Οίκο Ευγηρίας όπου βρισκόταν ο δικός του πατέρας.
Πήγε σε Οικοτροφείο εωσότου ενηλικιώθηκε.
Κλασσικές σπουδές – καθηγητής Φιλολογίας.
Ήταν γοητευτικός άνδρας. Ένα του χαμόγελο αρκούσε για να αρέσει, με αποτέλεσμα να διευκολύνεται η επικοινωνία του με τους άλλους ανθρώπους.
Διάβαζε πολύ, κυρίως κλασσικά κείμενα.
Γνώρισε την ‘γυναίκα/σύζυγο’ όταν ήταν 24 ετών και εκείνη 19 και αποφάσισε μέσα σε μία εβδομάδα ότι θέλει να τελειώσει την ζωή του μαζί της.
Πήγαινε καθημερινά να πάρει την ‘γυναίκα/σύζυγο’ από το Πανεπιστήμιο, όταν εκείνη φοιτούσε.
Ο ‘άνδρας/σύζυγος’ αποφάσισε να παντρευτεί την ‘γυναίκα/σύζυγο’ όταν μία ημέρα πήρε στα χέρια της ένα περιστέρι από τα λασπόνερα του δρόμου, το οποίο ψυχορραγούσε και το τοποθέτησε σε ένα παρτέρι, το οποίο ήταν δίπλα στον δρόμο. Το περιστέρι το οποίο ψυχορραγούσε προκαλούσε απέχθεια στον ‘άνδρα/σύζυγο’.
Όταν ο ‘άνδρας/σύζυγος’ ήταν γύρω στα 50 η ‘γυναίκα/σύζυγος’ πεθαίνει. Μετά τον θάνατο της ‘γυναίκας/συζύγου’ κλείνεται στον εαυτό του και αποφεύγει φίλους και κοινωνική ζωή.
Αγαπημένος του μουσουργός είναι ο Bach, τον οποίο ακούει αδιάκοπα ακόμη και τώρα. Άκουγε και Lester Young επειδή άρεσε στην γυναίκα του.
Συχνά πυκνά έλεγε ιστορίες στον ‘παιδί/γιό’ του με σκοπό να τον ταράζει και μόνο όταν το παιδί έβαζε τα κλάματα ένοιωθε πόσο πολύ τον αγαπάει.
Έχει χειρουργηθεί τέσσερεις φορές.
Δεν διαβάζει πλέον διότι κουράζονται τα μάτια του. Διαβάζει μόνο Mickey Mouse. Αγαπημένος του ήρωας είναι ο Louie, το μεσαίο ανιψάκι του Donald Duck.
Πριν δέκα χρόνια, όταν γεννήθηκε το δεύτερο του εγγόνι, παραχώρησε το δωμάτιο του, έτσι ώστε τα δύο παιδιά να έχουν μεγαλύτερο δωμάτιο. Κράτησε το δωμάτιο του πρώτου του εγγονιού στο οποίο υπάρχει μία φωτογραφία του σκύλου Pluto.
Έχει εφιάλτες τα βράδια διότι φοβάται τον θάνατο. Ανακουφίζεται μόνο όταν βλέπει την φωτογραφία του Pluto στον τοίχο.
Ψυχική Δομή:
Η μητέρα του ήταν συναισθηματικά ανύπαρκτη και δεν του έδινε ποτέ φροντίδα.
Για να της υφαρπάξει φροντίδα έπρεπε να είναι όπως εκείνη τον ήθελε.
Ανολοκλήρωτη φυσιολογική συμβιωτική σχέση με την μητέρα.
Ο πόνος του τραύματος του δημιουργήθηκε λόγω βίωσης εγκατάλειψης από την συναισθηματικά ανύπαρκτη μητέρα του.
Φόβος θανάτου λόγω εγκατάλειψης.
Ο πατέρας του ήταν πλήρως απών. Η μόνη σχέση την οποία είχε με τον πατέρα του είναι όταν εκείνος τον χρησιμοποιούσε, ώστε να πάρει αποδοχή από τον δικό του πατέρα.
Ο πατέρας στην παιδική του ηλικία, δεν υπήρξε υποκατάστατο μητέρας, δηλαδή αντικείμενο προβολής μητέρας, διότι επίσης τον εγκατέλειψε.
Θυμός προς την μητέρα και τον πατέρα διότι και οι δύο τον εγκαταλείπουν, δηλαδή θυμός προς όλα τα αντικείμενα στα οποία κάνει προβολή γονιού.
Η σχέση γονιών του ‘άνδρα/συζύγου’ είναι ανύπαρκτη. Συναισθηματικά μεγαλώνει σαν ορφανός.
Συναισθηματικό Σενάριο:
Εγωκεντρική αγάπη προς τα αντικείμενα προβολής μητέρας.
Μεγάλη ανάγκη για αναπλήρωση της ανολοκλήρωτης φυσιολογικής μητρικής συμβιωτικής σχέσης στην οποία δεν χωράει ο οποιοσδήποτε, ούτε καν ο ‘παιδί/γιος’ του.
Μεγάλη ανάγκη – επιθυμία για δημιουργία συμβιωτικής σχέσης στην οποία όμως, λόγω προβολής γονιού, υπάρχει πάντα και ασυνείδητος θυμός.
Στην ενήλικη ζωή του ο ‘άνδρας/σύζυγος’ κινείται πάντα σε αντικείμενα τα οποία είναι προβολή μητέρας, τα οποία όμως αντικείμενα στην πορεία βιώνει ότι τον εγκαταλείπουν, είτε επειδή πραγματικά απομακρύνονται είτε επειδή ο ίδιος βιώνει ότι απομακρύνονται χωρίς όμως αυτό να είναι πραγματικότητα.
Πόνος όταν δεν υπάρχει συμβιωτική σχέση με αποτέλεσμα να ζητάει υποκατάστατα ακόμη και σε μη ανθρώπινα αντικείμενα.
Εκτός από την γυναίκα του με την οποία έχει εγωκεντρική συμβιωτική σχέση, δεν μπορεί να δώσει φροντίδα.
Στο τώρα έχει εγωκεντρική συμβιωτική σχέση με το φυτό βασιλικό, το τσιγάρο, τον Bach. Ακόμη και το αντικείμενο της φωτογραφίας, το οποίο είναι προβολή μητέρας και το οποίο του ανακουφίζει τον φόβο θανάτου στους εφιάλτες του (Pluto), δημιουργεί από την φύση του συμβιωτικές σχέσεις.
Πολύ ηλικιωμένος.
Όταν ήταν μικρός, ο πατέρας του τον πήγαινε στον Οίκο Ευγηρίας όπου βρισκόταν ο δικός του πατέρας.
Πήγε σε Οικοτροφείο εωσότου ενηλικιώθηκε.
Κλασσικές σπουδές – καθηγητής Φιλολογίας.
Ήταν γοητευτικός άνδρας. Ένα του χαμόγελο αρκούσε για να αρέσει, με αποτέλεσμα να διευκολύνεται η επικοινωνία του με τους άλλους ανθρώπους.
Διάβαζε πολύ, κυρίως κλασσικά κείμενα.
Γνώρισε την ‘γυναίκα/σύζυγο’ όταν ήταν 24 ετών και εκείνη 19 και αποφάσισε μέσα σε μία εβδομάδα ότι θέλει να τελειώσει την ζωή του μαζί της.
Πήγαινε καθημερινά να πάρει την ‘γυναίκα/σύζυγο’ από το Πανεπιστήμιο, όταν εκείνη φοιτούσε.
Ο ‘άνδρας/σύζυγος’ αποφάσισε να παντρευτεί την ‘γυναίκα/σύζυγο’ όταν μία ημέρα πήρε στα χέρια της ένα περιστέρι από τα λασπόνερα του δρόμου, το οποίο ψυχορραγούσε και το τοποθέτησε σε ένα παρτέρι, το οποίο ήταν δίπλα στον δρόμο. Το περιστέρι το οποίο ψυχορραγούσε προκαλούσε απέχθεια στον ‘άνδρα/σύζυγο’.
Όταν ο ‘άνδρας/σύζυγος’ ήταν γύρω στα 50 η ‘γυναίκα/σύζυγος’ πεθαίνει. Μετά τον θάνατο της ‘γυναίκας/συζύγου’ κλείνεται στον εαυτό του και αποφεύγει φίλους και κοινωνική ζωή.
Αγαπημένος του μουσουργός είναι ο Bach, τον οποίο ακούει αδιάκοπα ακόμη και τώρα. Άκουγε και Lester Young επειδή άρεσε στην γυναίκα του.
Συχνά πυκνά έλεγε ιστορίες στον ‘παιδί/γιό’ του με σκοπό να τον ταράζει και μόνο όταν το παιδί έβαζε τα κλάματα ένοιωθε πόσο πολύ τον αγαπάει.
Έχει χειρουργηθεί τέσσερεις φορές.
Δεν διαβάζει πλέον διότι κουράζονται τα μάτια του. Διαβάζει μόνο Mickey Mouse. Αγαπημένος του ήρωας είναι ο Louie, το μεσαίο ανιψάκι του Donald Duck.
Πριν δέκα χρόνια, όταν γεννήθηκε το δεύτερο του εγγόνι, παραχώρησε το δωμάτιο του, έτσι ώστε τα δύο παιδιά να έχουν μεγαλύτερο δωμάτιο. Κράτησε το δωμάτιο του πρώτου του εγγονιού στο οποίο υπάρχει μία φωτογραφία του σκύλου Pluto.
Έχει εφιάλτες τα βράδια διότι φοβάται τον θάνατο. Ανακουφίζεται μόνο όταν βλέπει την φωτογραφία του Pluto στον τοίχο.
Ψυχική Δομή:
Η μητέρα του ήταν συναισθηματικά ανύπαρκτη και δεν του έδινε ποτέ φροντίδα.
Για να της υφαρπάξει φροντίδα έπρεπε να είναι όπως εκείνη τον ήθελε.
Ανολοκλήρωτη φυσιολογική συμβιωτική σχέση με την μητέρα.
Ο πόνος του τραύματος του δημιουργήθηκε λόγω βίωσης εγκατάλειψης από την συναισθηματικά ανύπαρκτη μητέρα του.
Φόβος θανάτου λόγω εγκατάλειψης.
Ο πατέρας του ήταν πλήρως απών. Η μόνη σχέση την οποία είχε με τον πατέρα του είναι όταν εκείνος τον χρησιμοποιούσε, ώστε να πάρει αποδοχή από τον δικό του πατέρα.
Ο πατέρας στην παιδική του ηλικία, δεν υπήρξε υποκατάστατο μητέρας, δηλαδή αντικείμενο προβολής μητέρας, διότι επίσης τον εγκατέλειψε.
Θυμός προς την μητέρα και τον πατέρα διότι και οι δύο τον εγκαταλείπουν, δηλαδή θυμός προς όλα τα αντικείμενα στα οποία κάνει προβολή γονιού.
Η σχέση γονιών του ‘άνδρα/συζύγου’ είναι ανύπαρκτη. Συναισθηματικά μεγαλώνει σαν ορφανός.
Συναισθηματικό Σενάριο:
Εγωκεντρική αγάπη προς τα αντικείμενα προβολής μητέρας.
Μεγάλη ανάγκη για αναπλήρωση της ανολοκλήρωτης φυσιολογικής μητρικής συμβιωτικής σχέσης στην οποία δεν χωράει ο οποιοσδήποτε, ούτε καν ο ‘παιδί/γιος’ του.
Μεγάλη ανάγκη – επιθυμία για δημιουργία συμβιωτικής σχέσης στην οποία όμως, λόγω προβολής γονιού, υπάρχει πάντα και ασυνείδητος θυμός.
Στην ενήλικη ζωή του ο ‘άνδρας/σύζυγος’ κινείται πάντα σε αντικείμενα τα οποία είναι προβολή μητέρας, τα οποία όμως αντικείμενα στην πορεία βιώνει ότι τον εγκαταλείπουν, είτε επειδή πραγματικά απομακρύνονται είτε επειδή ο ίδιος βιώνει ότι απομακρύνονται χωρίς όμως αυτό να είναι πραγματικότητα.
Πόνος όταν δεν υπάρχει συμβιωτική σχέση με αποτέλεσμα να ζητάει υποκατάστατα ακόμη και σε μη ανθρώπινα αντικείμενα.
Εκτός από την γυναίκα του με την οποία έχει εγωκεντρική συμβιωτική σχέση, δεν μπορεί να δώσει φροντίδα.
Στο τώρα έχει εγωκεντρική συμβιωτική σχέση με το φυτό βασιλικό, το τσιγάρο, τον Bach. Ακόμη και το αντικείμενο της φωτογραφίας, το οποίο είναι προβολή μητέρας και το οποίο του ανακουφίζει τον φόβο θανάτου στους εφιάλτες του (Pluto), δημιουργεί από την φύση του συμβιωτικές σχέσεις.
‘Γυναίκα/Σύζυγος’
Αντικειμενικά Στοιχεία:
Γνώρισε τον ‘άνδρα/σύζυγο’ όταν η ίδια είναι 19 ετών και σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο.
Καθημερινά βγαίνοντας από την μεγάλη πύλη του Πανεπιστημίου την περίμενε ο ‘άνδρας/σύζυγος’. Η ‘γυναίκα/σύζυγος’ φοβόταν μήπως δεν είναι εκείνος εκεί να την περιμένει. Ο ‘άνδρας/σύζυγος’ ήταν πάντα εκεί, ακόμη και όταν ήταν άρρωστος.
Ήταν/είναι όμορφη και εκθαμβωτική.
Απολάμβανε να ακούει Lester Young, ο οποίος ήταν ο αγαπημένος της. Επίσης, λόγω του ‘Άνδρα/συζύγου’, άκουγε και Bach.
Η ‘γυναίκα/σύζυγος’ αποδέχθηκε την πρόταση γάμου την οποία της έκανε ο ‘άνδρας/σύζυγος’ παρόλο που αυτός αποφάσισε να την παντρευτεί όταν εκείνη πήρε στα χέρια της ένα ετοιμοθάνατο περιστέρι από τα λασπόνερα του δρόμου για να το τοποθετήσει στο παρτέρι, έτσι ώστε να πεθάνει τουλάχιστον στο χορτάρι, ενώ εκείνος ένοιωθε απέχθεια για το περιστέρι.
Σαν ζευγάρι με τον ‘άνδρα/σύζυγο’ επικοινωνούσαν πάντα με χιούμορ και πειράγματα. Αυτή η επικοινωνία συνέβαινε ακόμη και εις βάρος του ‘παιδιού/γιου’ τους.
Διασκέδαζαν εις βάρος του ‘παιδιού/γιου’ <παίρνοντας τον πάντα λιγάκι αστεία>. Η ‘γυναίκα/σύζυγος’ περισσότερο συναινούσε σε αυτού του είδους την διασκέδαση για χατίρι του ‘ανδρός/συζύγου’.
Ψυχική Δομή:
Η μητέρα της ‘γυναίκας/συζύγου’ έδειχνε ανοχή στον πόνο τον οποίο προξενούσε ο πατέρας, τόσο στην ίδια όσο και στην κόρη της/τους.
Η μητέρα της ‘γυναίκας/συζύγου’ έδειχνε ανοχή στον πατέρα δυνάστη γιατί τον φοβόταν.
Η μητέρα της ‘γυναίκας/συζύγου’ γνώριζε ότι οι δράσεις του πατέρα είναι επιζήμιες για την κόρη της/τους, αλλά σιωπούσε.
Ο πόνος τον οποίο προξενούσε ο πατέρας της ‘γυναίκας/συζύγου’ στην ίδια και την μητέρα της είχε παράλογο – μανιακό υπόβαθρο, ίσως ήταν αλκοολικός ή ψυχωτικός.
Ο πόνος του ψυχικού τραύματος της ‘γυναίκας/συζύγου΄ δημιουργήθηκε λόγω απόρριψης την οποία δέχθηκε και από τους δύο γονείς της.
Θυμός – μίσος προς την μητέρα και τον πατέρα διότι την απέρριπταν καθένας με τον τρόπο του.
Η ‘γυναίκα/σύζυγος’ έχει ενδοβάλει – καταγράψει γονείς οι οποίοι χαίρονται όταν την πονάνε.
Θυμός – μίσος προς τους γονείς της οι οποίοι την πονούσαν, ο πατέρας της άμεσα ενώ η μητέρα της με την ανοχή της.
Οι γονείς της ‘γυναίκας/συζύγου’ την πονούσαν διότι δεν την αποδέχονταν. Επιπλέον, ακριβώς επειδή δεν την αποδέχονταν δεν την 'άκουγαν', τόσο ως φυσική παρουσία όσο και σε σχέση με τις πραγματικές της ανάγκες και τα συναισθήματα της. Ο πόνος της ‘γυναίκας/συζύγου’ αυξανόταν λόγω αυτής της συνθήκης. Κάθε φορά που της προσέφεραν το οτιδήποτε το έκαναν από ανοχή.
Η σχέση των γονιών της ‘γυναίκας/συζύγου’ μεταξύ τους είναι σχέση Θύτου – Θύματος.
Συναισθηματικό Σενάριο:
Διαρκής φόβος απόρριψης, ο οποίος σκεδάζεται από αποδείξεις αγάπης.
Κάθε φορά κατά την οποία βιώνει απόρριψη και άρα κινητοποιείται ο πόνος του τραύματος της, η απόρριψη έχει παράλογο υπόβαθρο.
Θυμός – μίσος προς όλα τα αντικείμενα τα οποία νοιώθει ότι την απορρίπτουν, δηλαδή στα οποία κάνει προβολή γονιού.
Μεγάλη ανάγκη – επιθυμία για δημιουργία σχέσης αποδοχής στην οποία όμως, λόγω προβολής γονιού, υπάρχει πάντα και ασυνείδητος θυμός.
Όταν δημιουργεί σχέση στην οποία η ίδια νοιώθει αποδεκτή, έστω κι αν πραγματικά δεν είναι, δεν χωράει ο οποιοσδήποτε άλλος, ούτε καν ο ‘παιδί/γιος’ της.
Στην ενήλικη της ζωή η ‘γυναίκα/σύζυγος’ χρειάζεται αυταπόδεικτες αποδείξεις αποδοχής και αγάπης.
Με παθητικό τρόπο ζητάει το πλήρες ενδιαφέρον.
Η μεγάλη της ανάγκη για αποδοχή την οδηγεί στο να εκλαμβάνει την ανοχή σαν απόδειξη αγάπης, με αποτέλεσμα να παραμένει σε μία σχέση η οποία δεν έχει πραγματική αποδοχή.
Γνώρισε τον ‘άνδρα/σύζυγο’ όταν η ίδια είναι 19 ετών και σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο.
Καθημερινά βγαίνοντας από την μεγάλη πύλη του Πανεπιστημίου την περίμενε ο ‘άνδρας/σύζυγος’. Η ‘γυναίκα/σύζυγος’ φοβόταν μήπως δεν είναι εκείνος εκεί να την περιμένει. Ο ‘άνδρας/σύζυγος’ ήταν πάντα εκεί, ακόμη και όταν ήταν άρρωστος.
Ήταν/είναι όμορφη και εκθαμβωτική.
Απολάμβανε να ακούει Lester Young, ο οποίος ήταν ο αγαπημένος της. Επίσης, λόγω του ‘Άνδρα/συζύγου’, άκουγε και Bach.
Η ‘γυναίκα/σύζυγος’ αποδέχθηκε την πρόταση γάμου την οποία της έκανε ο ‘άνδρας/σύζυγος’ παρόλο που αυτός αποφάσισε να την παντρευτεί όταν εκείνη πήρε στα χέρια της ένα ετοιμοθάνατο περιστέρι από τα λασπόνερα του δρόμου για να το τοποθετήσει στο παρτέρι, έτσι ώστε να πεθάνει τουλάχιστον στο χορτάρι, ενώ εκείνος ένοιωθε απέχθεια για το περιστέρι.
Σαν ζευγάρι με τον ‘άνδρα/σύζυγο’ επικοινωνούσαν πάντα με χιούμορ και πειράγματα. Αυτή η επικοινωνία συνέβαινε ακόμη και εις βάρος του ‘παιδιού/γιου’ τους.
Διασκέδαζαν εις βάρος του ‘παιδιού/γιου’ <παίρνοντας τον πάντα λιγάκι αστεία>. Η ‘γυναίκα/σύζυγος’ περισσότερο συναινούσε σε αυτού του είδους την διασκέδαση για χατίρι του ‘ανδρός/συζύγου’.
Ψυχική Δομή:
Η μητέρα της ‘γυναίκας/συζύγου’ έδειχνε ανοχή στον πόνο τον οποίο προξενούσε ο πατέρας, τόσο στην ίδια όσο και στην κόρη της/τους.
Η μητέρα της ‘γυναίκας/συζύγου’ έδειχνε ανοχή στον πατέρα δυνάστη γιατί τον φοβόταν.
Η μητέρα της ‘γυναίκας/συζύγου’ γνώριζε ότι οι δράσεις του πατέρα είναι επιζήμιες για την κόρη της/τους, αλλά σιωπούσε.
Ο πόνος τον οποίο προξενούσε ο πατέρας της ‘γυναίκας/συζύγου’ στην ίδια και την μητέρα της είχε παράλογο – μανιακό υπόβαθρο, ίσως ήταν αλκοολικός ή ψυχωτικός.
Ο πόνος του ψυχικού τραύματος της ‘γυναίκας/συζύγου΄ δημιουργήθηκε λόγω απόρριψης την οποία δέχθηκε και από τους δύο γονείς της.
Θυμός – μίσος προς την μητέρα και τον πατέρα διότι την απέρριπταν καθένας με τον τρόπο του.
Η ‘γυναίκα/σύζυγος’ έχει ενδοβάλει – καταγράψει γονείς οι οποίοι χαίρονται όταν την πονάνε.
Θυμός – μίσος προς τους γονείς της οι οποίοι την πονούσαν, ο πατέρας της άμεσα ενώ η μητέρα της με την ανοχή της.
Οι γονείς της ‘γυναίκας/συζύγου’ την πονούσαν διότι δεν την αποδέχονταν. Επιπλέον, ακριβώς επειδή δεν την αποδέχονταν δεν την 'άκουγαν', τόσο ως φυσική παρουσία όσο και σε σχέση με τις πραγματικές της ανάγκες και τα συναισθήματα της. Ο πόνος της ‘γυναίκας/συζύγου’ αυξανόταν λόγω αυτής της συνθήκης. Κάθε φορά που της προσέφεραν το οτιδήποτε το έκαναν από ανοχή.
Η σχέση των γονιών της ‘γυναίκας/συζύγου’ μεταξύ τους είναι σχέση Θύτου – Θύματος.
Συναισθηματικό Σενάριο:
Διαρκής φόβος απόρριψης, ο οποίος σκεδάζεται από αποδείξεις αγάπης.
Κάθε φορά κατά την οποία βιώνει απόρριψη και άρα κινητοποιείται ο πόνος του τραύματος της, η απόρριψη έχει παράλογο υπόβαθρο.
Θυμός – μίσος προς όλα τα αντικείμενα τα οποία νοιώθει ότι την απορρίπτουν, δηλαδή στα οποία κάνει προβολή γονιού.
Μεγάλη ανάγκη – επιθυμία για δημιουργία σχέσης αποδοχής στην οποία όμως, λόγω προβολής γονιού, υπάρχει πάντα και ασυνείδητος θυμός.
Όταν δημιουργεί σχέση στην οποία η ίδια νοιώθει αποδεκτή, έστω κι αν πραγματικά δεν είναι, δεν χωράει ο οποιοσδήποτε άλλος, ούτε καν ο ‘παιδί/γιος’ της.
Στην ενήλικη της ζωή η ‘γυναίκα/σύζυγος’ χρειάζεται αυταπόδεικτες αποδείξεις αποδοχής και αγάπης.
Με παθητικό τρόπο ζητάει το πλήρες ενδιαφέρον.
Η μεγάλη της ανάγκη για αποδοχή την οδηγεί στο να εκλαμβάνει την ανοχή σαν απόδειξη αγάπης, με αποτέλεσμα να παραμένει σε μία σχέση η οποία δεν έχει πραγματική αποδοχή.
Σχέση ‘άνδρα/συζύγου’ και ‘γυναίκας/συζύγου’
Η δυναμική της συμβιωτικότητας, η οποία εκλαμβάνεται από τα μέλη του ζευγαριού σαν δυναμική αγάπης, βασίζεται στο ότι ο ‘άνδρας/σύζυγος’ δεν ακούει τις πραγματικές ανάγκες της ‘γυναίκας/συζύγου’, δηλαδή δεν την αποδέχεται ολοκληρωτικά, ενώ αυτή εκλαμβάνει τον ανοχή του σαν αποδοχή.
Όμως, πάντα στην δυναμική των σχέσεων οι ρόλοι παίζονται αμφίδρομα.
Όμως, πάντα στην δυναμική των σχέσεων οι ρόλοι παίζονται αμφίδρομα.
‘Παιδί/Γιος’
Αντικειμενικά Στοιχεία:
45 ετών.
Η μητέρα του (‘γυναίκα/σύζυγος’) και ο πατέρας του (‘άνδρας/σύζυγος’) τον <έπαιρναν πάντα λιγάκι αστεία>.
Όταν έκλεινε τα 6 του χρόνια, είχανε βάλει τραγούδια από την ‘Σταχτοπούτα’.
Όταν οι γονείς του, του αφηγήθηκαν το <μυστικό της γέννησης> του, άρχισε να τραυλίζει.
Το τραύλισμα του επανέρχεται ακόμη και σήμερα όταν φορτίζεται συναισθηματικά (αναστατώνεται).
Όταν ήταν 6 – 7 ετών πεθαίνει η μητέρα του.
Ζει με την γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι.
Καθημερινά, επιστρέφοντας από την εργασία του ακολουθεί απαρέγκλιτα το εξής πρόγραμμα:
Επιλέγει ο ίδιος την ‘Βίλα Γλυκερία’.
Ψυχική Δομή:
Λόγω της εγωκεντρικής συμβιωτικής σχέσης των γονιών του βίωνε διαρκώς ότι δεν είναι αποδεκτός, δηλαδή σαν έμβρυο, σαν νεογέννητο και σαν παιδί.
Η παρουσία του καταστρέφει την δυναμική της σχέσης των γονιών του διαχρονικά.
Βίωνε διαρκώς απόρριψη από τους γονείς του με αποτέλεσμα να κυριεύεται από φόβο θανάτου.
Η διαρκής απόρριψη των γονιών του είναι η πηγή του τραύματος του. Νοιώθει πόνο και θυμό – μίσος προς τους γονείς οι οποίοι τον πονάνε.
Ο πόνος τον οποίο βίωσε όταν η μητέρα του (‘γυναίκα/σύζυγος’) του ματαίωσε, τόσο ενδομήτρια όσο και αμέσως μετά την γέννηση του, την αρχέγονη του αγάπη προς αυτήν, λόγω της συμβιωτικής σχέσης την οποία είχε η ίδια με τον ‘άνδρα/σύζυγο’ είναι αβάστακτος και τον οδηγεί στο να μην αντέχει να εκδηλώσει αγάπη.
Το ενδεχόμενο να εκδηλώσει αγάπη και αυτή να ματαιωθεί θα μπορούσε να τον οδηγήσει στην τρέλα.
Βασικές άμυνες του ‘εγώ’ του είναι ο ορθολογισμός και ο ψυχαναγκασμός.
Όλες του οι δράσεις είναι λογικές και προγραμματισμένες, δηλαδή δεν έχουν επαφή με κανένα συναίσθημα.
Η επαφή με την οποιαδήποτε ψυχική του φόρτιση τον μπλοκάρει πλήρως.
Το συναισθηματικό του μπλοκάρισμα εμφανίζεται σωματικά (τραυλίζει).
Η σωματική του κίνηση είναι άκαμπτη.
Συναισθηματικό Σενάριο:
Ο φόβος θανάτου λόγω απόρριψης κυριαρχεί στην ζωή του. Οργανώνει πάντα όλες τις καταστάσεις με τέλειο τρόπο, ώστε να ελαχιστοποιήσει την περίπτωση να απορριφθεί. Όμως, επειδή το ψυχικό σενάριο επαναλαμβάνεται πάντα, στο τέλος οδηγείται να νοιώσει απόρριψη (ακόμη και από το κοινό).
Ειδικότερα στην εργασία του προετοιμάζεται επισταμένως, ώστε να επιτύχει επαγγελματική άνοδο και άρα να νοιώθει αποδεκτός.
Ο θυμός – μίσος προς τους γονείς του, ασυνείδητος προς τα αντικείμενα προβολής γονιού, τον οδηγεί στο να μην μπορεί να δώσει φροντίδα, όπως άλλωστε δεν πήρε και ο ίδιος.
Στην ενήλικη του ζωή έχει μεγάλη ανάγκη από διαρκή επιβεβαίωση αποδοχής, με αποτέλεσμα να εξιστορεί κάθε τι το οποίο είναι άξιο αναγνώρισης. Ζητάει να πάρει αποδοχή από αντικείμενα προβολής γονιού, π.χ. καθημερινά από την γυναίκα του.
Οδηγεί τον πατέρα του (‘άνδρα/σύζυγο’) στον Οίκο Ευγηρίας επαναλαμβάνοντας προς αυτόν, αυτό το οποίο ο ίδιος (‘παιδί/γιος’) είχε βιώσει από τους γονείς του, δηλαδή απόρριψη.
45 ετών.
Η μητέρα του (‘γυναίκα/σύζυγος’) και ο πατέρας του (‘άνδρας/σύζυγος’) τον <έπαιρναν πάντα λιγάκι αστεία>.
Όταν έκλεινε τα 6 του χρόνια, είχανε βάλει τραγούδια από την ‘Σταχτοπούτα’.
Όταν οι γονείς του, του αφηγήθηκαν το <μυστικό της γέννησης> του, άρχισε να τραυλίζει.
Το τραύλισμα του επανέρχεται ακόμη και σήμερα όταν φορτίζεται συναισθηματικά (αναστατώνεται).
Όταν ήταν 6 – 7 ετών πεθαίνει η μητέρα του.
Ζει με την γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι.
Καθημερινά, επιστρέφοντας από την εργασία του ακολουθεί απαρέγκλιτα το εξής πρόγραμμα:
- Χαιρετάει την γυναίκα του και της διηγείται πόσο σπουδαίος ήταν στο γραφείο.
- Παίρνει τα χαρτιά από την τσάντα του και τα τακτοποιεί πάνω στο γραφείο του.
- Βγάζει τα παπούτσια του και το σακάκι του και πλένει τα χέρια του.
- Χαϊδεύει και παίζει με τα παιδιά του για 10’ – Πάσχα και Χριστούγεννα 15'.
- Ανοίγει την τηλεόραση για να δει ειδήσεις, ώστε να ενημερωθεί γιατί το απαιτεί η θέση του.
- Τρώει 5-6 φιστίκια και πίνει μισό ποτήρι άσπρο κρασί.
- Μπαίνει στο δωμάτιο του πατέρα του.
Επιλέγει ο ίδιος την ‘Βίλα Γλυκερία’.
Ψυχική Δομή:
Λόγω της εγωκεντρικής συμβιωτικής σχέσης των γονιών του βίωνε διαρκώς ότι δεν είναι αποδεκτός, δηλαδή σαν έμβρυο, σαν νεογέννητο και σαν παιδί.
Η παρουσία του καταστρέφει την δυναμική της σχέσης των γονιών του διαχρονικά.
Βίωνε διαρκώς απόρριψη από τους γονείς του με αποτέλεσμα να κυριεύεται από φόβο θανάτου.
Η διαρκής απόρριψη των γονιών του είναι η πηγή του τραύματος του. Νοιώθει πόνο και θυμό – μίσος προς τους γονείς οι οποίοι τον πονάνε.
Ο πόνος τον οποίο βίωσε όταν η μητέρα του (‘γυναίκα/σύζυγος’) του ματαίωσε, τόσο ενδομήτρια όσο και αμέσως μετά την γέννηση του, την αρχέγονη του αγάπη προς αυτήν, λόγω της συμβιωτικής σχέσης την οποία είχε η ίδια με τον ‘άνδρα/σύζυγο’ είναι αβάστακτος και τον οδηγεί στο να μην αντέχει να εκδηλώσει αγάπη.
Το ενδεχόμενο να εκδηλώσει αγάπη και αυτή να ματαιωθεί θα μπορούσε να τον οδηγήσει στην τρέλα.
Βασικές άμυνες του ‘εγώ’ του είναι ο ορθολογισμός και ο ψυχαναγκασμός.
Όλες του οι δράσεις είναι λογικές και προγραμματισμένες, δηλαδή δεν έχουν επαφή με κανένα συναίσθημα.
Η επαφή με την οποιαδήποτε ψυχική του φόρτιση τον μπλοκάρει πλήρως.
Το συναισθηματικό του μπλοκάρισμα εμφανίζεται σωματικά (τραυλίζει).
Η σωματική του κίνηση είναι άκαμπτη.
Συναισθηματικό Σενάριο:
Ο φόβος θανάτου λόγω απόρριψης κυριαρχεί στην ζωή του. Οργανώνει πάντα όλες τις καταστάσεις με τέλειο τρόπο, ώστε να ελαχιστοποιήσει την περίπτωση να απορριφθεί. Όμως, επειδή το ψυχικό σενάριο επαναλαμβάνεται πάντα, στο τέλος οδηγείται να νοιώσει απόρριψη (ακόμη και από το κοινό).
Ειδικότερα στην εργασία του προετοιμάζεται επισταμένως, ώστε να επιτύχει επαγγελματική άνοδο και άρα να νοιώθει αποδεκτός.
Ο θυμός – μίσος προς τους γονείς του, ασυνείδητος προς τα αντικείμενα προβολής γονιού, τον οδηγεί στο να μην μπορεί να δώσει φροντίδα, όπως άλλωστε δεν πήρε και ο ίδιος.
Στην ενήλικη του ζωή έχει μεγάλη ανάγκη από διαρκή επιβεβαίωση αποδοχής, με αποτέλεσμα να εξιστορεί κάθε τι το οποίο είναι άξιο αναγνώρισης. Ζητάει να πάρει αποδοχή από αντικείμενα προβολής γονιού, π.χ. καθημερινά από την γυναίκα του.
Οδηγεί τον πατέρα του (‘άνδρα/σύζυγο’) στον Οίκο Ευγηρίας επαναλαμβάνοντας προς αυτόν, αυτό το οποίο ο ίδιος (‘παιδί/γιος’) είχε βιώσει από τους γονείς του, δηλαδή απόρριψη.
Θεατρολογική Επεξεργασία: Άριελ Κωνσταντινίδη
Ψυχοθεατρολογική Ανάλυσις: Άριελ Κωνσταντινίδη/Πάνος Μαβιτζής
Ψυχοθεατρολογική Ανάλυσις: Άριελ Κωνσταντινίδη/Πάνος Μαβιτζής